جنایت جنگی در سکوت مدعیان حقوق بشر

تحولات میدانی روزهای اخیر سوریه و عراق نشان می دهد که تروریست ها آخرین نفس های خود را در این کشورها می کشند. علی رغم اتحاد آمریکا، انگلیس، فرانسه، ترکیه، عربستان، قطر و چندین کشور دیگر منطقه ای و فرامنطقه ای برای براندازی حاکمیت در سوریه و تجزیه عراق، این پروژه پس از 6 سال با شکست روبرو شده است.

آزاد سازی شهرهای مهم و استراتژیک این دو کشور از دست شبه نظامیان در ماه های گذشته، رهبران کشورهای حامی گروهک های تروریستی را در تنگنا قرار داده؛ تا جایی که آنکارا برای جلوگیری از افول نقش آفرینی در آینده تحولات سیاسی منطقه از متحدین خود فاصله گرفت و تلاش کرد چهره جدیدی از خود در معادلات پیش رو ارائه دهد. در همین راستا آمریکا نیز بر حضورش در ائتلاف بین المللی ضد داعش در عراق افزود تا بتواند نه تنها نظر افکار عمومی جهان را در مبارزه با تروریسم جلب کند بلکه بغداد را در آینده زیر دین خود نگه دارد.

در جریان شدت یافتن فشارها بر نیروهای تروریستی، شرایط برای ارسال کمک به گروه ها از بین رفت. عزم ملی سوریه و عراق در نابود کردن تروریست ها و موفقیت آنها در این زمینه باعث شد تا رسانه های جهان تمرکز ویژه ای بر آن داشته باشند. در این وضعیت کوچکترین تحرکی از سوی کشورهای حامی شبه نظامیان می توانست با واکنش جهانی مواجه شود.

در این راستا موضوع آتش بس در سوریه مطرح شد. تروریست ها امیدوار بودند بتوانند همچون گذشته از این فرصت برای تجهیز و تقویت خود استفاده کنند. اما چرخش در سیاست خارجی ترکیه به عنوان گذرگاه ارسال تسلیحات برای گروه های معارض، تاکنون مانع از دست یابی به چنین هدفی شده است.

از این رو شبه نظامیان وابسته به جبهه النصره که در لیست گروه های مورد توافق آتش بس قرار نگرفتند؛ برای فشار بر دولت اسد، لوله های آب آشامیدنی دمشق را منفجر کردند.

این گروه که به دلیل توقف مبارزه ارتش با سایر گروه ها، به شدت زیر حملات نیروهای دولتی هستند، از حربه مذکور استفاده کردند تا بتواند اندکی از فشار بکاهند. با این حال آنها به این حد از جنایت نیز بسنده نکردند و با آلوده کردن آب با مواد آسیب زایی مانند مازوت، باعث محرومیت ساکنان پایتخت از 80 درصد از منابع آبی به ویژه آب آشامیدنی شدند.

این تاکتیک جنگی که به طور آشکارا جزو جرایم ضد بشری و نقض قوانین بین المللی به شمار می رود، چند روز قبل در مناطق آزاد شده شهر موصل از سوی داعش نیز مورد استفاده قرار گرفت.

نکته قابل تامل در این مساله، سکوت رسانه های غربی و متحدین عربی آنها و همچنین عدم واکنش لازم توسط مجامع بین المللی و سازمان ملل در هر دو مورد است. در این رابطه دو نامه جداگانه وزارت امور خارجه سوریه به دبیرکل سازمان ملل و نهاد شورای امنیت هم بی نتیجه ماند.

به نظر می رسد حامیان تروریست ها از آنچه در موصل و دمشق علیه غیرنظامیان در حال وقوع است، راضی هستند. زیرا تحولات نشان داد دیگر امیدی به موفقیت تروریست ها سوریه و عراق وجود ندارد و در این شرایط قطع آب اگرچه نمی تواند در عرصه نبرد تغییر جدی به وجود آورد اما تنها ابزاری است که احتمال دارد رهبران بغداد و دمشق را کمی منعطف تر کند.

کشورهای حامی تروریست ها از سال 2011 به این سو برای ضربه زدن به حکومت سوریه و عراق از هیچ اقدامی فرو گذار نکردند. ایجاد اجماع بین المللی علیه سوریه، جلوگیری از ورود روسیه به منطقه، تجهیز تروریست ها، عدم تعهد به قراردادهای نظامی با بغداد، ایجاد تفرقه میان سیاستمداران عراقی و فشار رسانه ای تنها بخشی از این اقدامات است. بر این اساس بی توجهی انگلیس، فرانسه و آمریکا در شورای امنیت و متحدان آنها در سازمان ملل به تهدید جان هزاران غیرنظامی از طریق قطع آب، چیزی جز یک واکنش هماهنگ برای آخرین ضربه به مقاومت های مردمی نخواهد بود.

در این میان حملات ارتش سوریه علیه تروریست ها برای باز کردن آب دمشق، باعث بهانه جویی گروه های معارضی شده که قرار است در شهر آستانه قزاقستان با دولت اسد به گفتگو بنشینند. آنها مدعی هستند در منطقه ای که ارتش به آنجا حمله کرده گروه جبهه النصره حضور ندارد و این به معنای نقض آتش بس از سوی دولت است.

براین اساس سکوت نهادهای مدعی حقوق بشر نسبت به آنچه در این روزها در عراق و سوریه می گذرد از بین رفتن اعتبار سازمان ملل و شورای امنیت به عنوان مراجع حل اختلافات جهانی خواهد انجامید، ضمن آنکه این تاکتیک نیز هیچ تاثیری در معادلات کلی جنگ نمی گذارد.