عطوان: رئیس جمهور ترکیه به جای محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی روابطش را با این رژیم قطع کند

 
این سخنرانی برای بسیاری از جمله برای ما یادآور دوره طلایی اردوغان و دستاوردها و مواضع سیاسی اش است که موجب شد به محبوب ترین رهبر در جهان عرب و اسلام تبدیل شود. ما در اینجا از مرحله قبل از افتادن ترکیه به دام آمریکا صحبت می کنیم که متأسفانه هوشمندانه برای تکه تکه کردن سوریه و تضعیف اقتصادی و سیاسی و نظامی ترکیه و از بین بردن رهبری اردوغان و دستاوردهایش طراحی شده بود.
 
سخنرانی اردوغان در دوحه چندین مقطع اساسی داشت و ما در اینجا به موارد اهمیت آن می پردازیم:
 
نخست: در آن بر لزوم توقف قتل عام ها در نوار غزه تأکید کرد و از اینکه به یک جنگ منطقه ای تبدیل شود که سوریه را نیز دربرگیرد هشدار داد.
 
دوم: تأکید کرد دولت نتانیاهو، امنیت همه منطقه را به خطر انداخته و هدفش نیز طولانی کردن ریاستش در حکومت است.
 
سوم: از دست دادن حدود 16 هزار فلسطینی که بیشترشان زن و کودک هستند یک جنایت جنگی ضد بشری است که نباید بدون بازخواست بماند.
 
چهارم: اشاره «عمدی» و با دقت انتخاب شده وی یعنی بزرگترین مانع در برابر ثبات سوریه، عناصر تروریستی و جدایی طلب هستند و تمامیت ارضی این کشور و وحدتش را تهدید می کنند که به روشنی منظور اردوغان «سازمانهای کردی» است.
 
پنجم: تمرکز بر لزوم یافتن یک راهکار سیاسی برای منازعه سوریه بر اساس قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل متحد و بستر سازی لازم برای بازگشت داوطلبانه و امن سوری ها به کشورشان(منظور در اینجا نیز سوری هایی که در خاک ترکیه به سر می برند).
 
این یک پیام آشتی جویانه با توجه به جنگ نسل کشی و پاکسازی قومیتی است که اسرائیل در نوار غزه مرتکب می شود. در محکومیت این نسل کشی اگر نگوییم همه ملتهای عربی و اسلامی اما بیشتر آنها، هم صدا هستند اما تا زمانی که این محکومیتها با گامهای عملی همه طرفها و در صدر آنها ترکیه، همراه نباشد عملا ارزشی نخواهد داشت.
 
ای کاش رئیس جمهور اردوغان هنگام صحبتش از بزرگترین مانعی که سلامت و ثبات خاک سوریه را تهدید می کند از همه گروههای تروریستی و جدایی طلب صحبت می کرد و در همان سخنرانی قول می داد همه نیروهای ترکیه را از خاک سوریه خارج کند اما متأسفانه این کار را نکرد زیرا حضور نیروهای ترکیه در خاک سوریه، عامل بی ثباتی و طرح فتنه بین دو کشور همسایه است و روابط عربی و ترکیه را به نوعی مسموم می کند.
 
خواه اتفاق نظر داشته باشیم یا نداشته باشیم ترکیه یک کشور بزرگ منطقه ای است و رهبری رئیس جمهور ترکیه، نقش بزرگی در رسیدن آن به جایگاه کنونی منطقه ای و جهانی بازی کرده است اما به نظر ما کافی نیست که نقش ترکیه به محکومیت قتل عام ها توسط رژیم صهیونیستی و جنایتکار جنگی توصیف کردن نتانیاهو که باید در برابر دادگاه بین المللی جنایات مانند همه جنایتکاران دیگر محاکمه شود محدود شود.
 
نکته تأمل برانگیز در سخنرانی رئیس جمهور اردوغان آن بود که در آن از اینکه جنگ در غزه به یک جنگ منطقه ای تبدیل شود که سوریه را نیز در برگیرد به شدت مخالفت کرد و متوجه نشدیم که منظورش از این اشاره، مشخصا به سوریه چه بود؟ آیا از زاویه اهتمامش به سوریه بود یا از بیم رسیدن جنگ به ترکیه بود؟
 
تنها و مهم ترین گزینه پیش روی رئیس جمهور اردوغان، بازگشت به سیاست هوشمندانه و منطقی سابقش است که در ده سال اول حکومت و حزبش یعنی رویکرد به شرق و برقراری پلهای همکاری با براداران عربش و در صدر آنها سوریه در پیش گرفت به ویژه در سایه جنگ و توطئه هایی که این روزها آمریکا و شرکایش در پیمان ناتو علیه سوریه به راه انداخته اند.
 
او به این مسئله یعنی بازگشت به سیاست قبلی اش اشاره کرد زمانی که حجم مبادله تجاری با کشورهای ثروتمند خلیج (فارس)  را که در سال 2022 میلادی به 23 میلیارد دلار رسیده است ستود و این رقم اگرچه بزرگ است اما با توجه به زمینه های بسیار گسترده همکاری ها، کوچک است.
 
در پایان آرزوی آن را داریم که رئیس جمهور اردوغان، قتل عامهایی را که رژیم صهیونیستی به طور مداوم از 75 سال پیش علیه فلسطینیان مرتکب می شود به شخص نتانیاهو محدود نکند چرا که رژیم صهیونیستی از نخستین روزش بر قتل عام بنا شده است و فورا همه روابط را با این رژیم قطع کند و الگوی پیشتاز و خوبی برای اعراب و مسلمانان در این میدان باشد.