لجاجت واشنگتن

نکاتی پیرامون اقدام آمریکا
1-حملات به خطوط کشتیرانی در دریای سرخ تاکنون صرفا علیه منافع تجاری صهیونیست‌ها بوده است. از سوی دیگر توقف یا کاهش آن فرمولی ساده دارد زیرا بر مبنای فشار علیه غزه برنامه‌ریزی شده است. هرچه فشار رژیم علیه غزه افزایش یا تداوم یابد، حملات علیه کشتیرانی صهیونیست‌ها نیز افزایش و تداوم خواهد یافت. بر همین اساس فرآیند معکوس‌سازی حملات بسیار ساده است. اگر تل‌آویو با آتش‌بس موافقت کرده یا فشارها را کاهش دهد، حملات کاهش می‌یابند. اگر آمریکا قصد دارد در ماه و دور دوم جنگ، ائتلاف دریایی برای مقابله با حملات علیه کشتیرانی صهیونیست‌ها تشکیل دهد، این موضوع نشان می‌دهد واشنگتن حامی طولانی شدن جنگ است. از این‌رو اظهارات مقاماتی مانند کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور و لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا در روزهای اخیر که حکایت از توصیه به رژیم برای کاهش کشتار غیرنظامیان داشتند، نباید به حساب درخواست واشنگتن برای توقف جنگ گذاشته شود. این‌گونه که از قضایا برمی‌آید، آمریکا همزمان با تلاش برای جداسازی خود از جنایات صورت گرفته در فلسطین، درصدد حفظ شرایطی است که می‌تواند طولانی شدن جنگ را تضمین کند.

2-آمریکا در جریان جنگ «طوفان الاقصی» قصد دارد حوزه‌های همکاری کشورهای عربی با رژیم را که به دنبال جنگ تضعیف شدند، احیا کند. کشورهای عربی مانند مصر و عربستان سعودی با استفاده از سامانه‌های پدافند هوایی خود دست به رهگیری موشک‌ها و پهپادهای پرتاب شده توسط یمن زده و از رژیم دفاع کنند. آمریکا قصد دارد چنین اقداماتی را ضمن ارتقا به همکاری به حوزه‌های متعددی ازجمله همکاری نیروهای دریایی توسعه دهد. واشنگتن و تل‌آویو یکی از این حوزه‌ها را همکاری برای اداره غزه در آینده تعریف کرده‌اند. همکاری در این حوزه برای کشورهای عربی مناقشه‌برانگیز است مگر آنکه در زنجیره‌ای از مسائل، با معضلات فلسطین اشغالی درهم تنیده شوند. این درهم تنیدگی با استفاده از همکاری‌های دفاع هوایی و دریایی ایجاد شده و سرانجام همکاری در حوزه اداره آینده غزه تسهیل می‌شود. واشنگتن و تل‌آویو برای ارسال کمک به غزه، بازسازی زیرساخت‌ها یا حتی اخراج ساکنان غزه از سرزمین فلسطین به ده‌ها میلیارد دلار پول نیاز دارند که امیدوارند بتوانند آن را از محل همکاری با کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج‌فارس تامین کنند. در این خصوص اخباری مبنی‌بر اعلام آمادگی امارات برای پرداخت میلیاردها دلار برای اجرای طرح آمریکا و رژیم وجود دارد.

3-صهیونیست‌ها در جنگ کنونی بنا بر آمار اعلامی‌شان 1500 کشته داده‌اند که با تداوم درگیری‌ها این آمار همچنان درحال رشد است. آمریکا اما با وجود نزدیک به 80 حمله علیه پایگاه‌هایش در عراق و سوریه تاکنون خبری مبنی‌بر کشته شدن نیروهای خود اعلام نکرده است. واشنگتن بدون هراس از تلفات صهیونیست‌ها، قصد دارد با خون یهودیان طرح خود برای مقابله با محور مقاومت را با هر هزینه‌ای اجرایی سازد. پیش از این منابع آگاه گفته بودند رژیم‌صهیونیستی با هدایت آمریکا قصد داشت نخست با حمله به غزه مقاومت در این منطقه را ریشه‌کن کرده و سپس به لبنان یا سوریه حمله کند. عملیات حماس در 7 اکتبر، یک حمله پیش‌دستانه به این طرح بود. اصرار آمریکا به ادامه جنگ در غزه و تلاش برای فراهم‌سازی شرایط آن، نشان می‌دهد واشنگتن می‌خواهد هرطور که شده، نقشه خود برای مقابله با محور مقاومت را عملی سازد. آنها در دریای سرخ درصدد تشکیل ائتلاف دریایی برای مقابله با یمن هستند، با حملات مرگبار خود در عراق طی سه نوبت دست‌کم 13 مبارز عراقی را به شهادت رسانده‌اند و در لبنان نیز با ناکام ماندن تهدیدات مستقیم‌شان علیه نیروهای مقاومت، درحال حاضر به کمک فرانسه به دنبال کم کردن آتش جبهه شمالی علیه صهیونیست‌ها هستند. این روند به‌طور واضحی نشان می‌دهد آمریکایی‌ها در واقعیت قصد ندارند آتش در عراق یا لبنان را خاموش کنند بلکه قصد دارند با ایجاد وقفه در نبردها، ارتش رژیم را از درگیری چندجبهه‌ای خلاص کنند تا تل‌آویو سرفرصت و با فراغت بال بتواند دست به حملات آتی علیه سوریه یا لبنان بزند.

4-ژیم‌صهیونیستی برای آمریکا یک نقطه آغاز است. اگر واشنگتن در جریان یک جنگ نتواند از رژیم دفاع کرده و نیازهایش را تامین کند، از نگاه دیگران قادر به تامین موثر متحدانش به‌ویژه در غرب آسیا نخواهد بود. آمریکایی که نتواند از رژیم دفاع کند چگونه می‌خواهد از امارات یا کویت دفاع کند؟ بر همین اساس واشنگتن تلاش دارد ضمن دفاع از تل‌آویو، دیگر متحدانش در منطقه را نیز درگیر این طرح سازد تا بتواند از نزدیک فعالیت‌های خود برای دفاع از صهیونیست‌ها را به آنها نمایش دهد.

5-آمریکا با تشکیل ائتلاف دریایی قصد دارد انتقادات کشورهای اسلامی و مدافع مقاومت در منطقه را متوجه کشورهای عربی ساخته و این‌گونه از فشارها علیه رژیم بکاهد.

طرح غرب گسترش مالکیت جنگ به خارج از فلسطین اشغالی است تا کشورهای دیگر نیز این جنگ را جنگ خود بدانند. اگر دایره جنگ توسعه یافت، زدوخوردهای صورت‌گرفته میان آمریکا یا انگلیس و کشورهای عربی با محور مقاومت نیز داخل نتایج جنگ شده و این‌گونه تبعات شکست 7 اکتبر حداقل در افکار عمومی رقیق‌تر می‌شود.